Ślub w kraju kwitnącej wiśni

Starożytni mieszkańcy Japonii oddawali cześć tym duchom i żyli w harmonii z naturą. Mimo postępu cywilizacji, tradycja shintoistyczna jest nadal praktykowana, zwłaszcza w starych japońskich rodach.

fotografia: Białe Kadry

 

Tradycyjne japońskie śluby odbywają się w obrządku shintoistycznym, rdzennej religii w tym kraju. Jej podstawą są opatrznościowi bogowie Shinto i Kami, czuwający nad szczęściem i pokojem każdej rodziny i całej okolicy.

Starożytni mieszkańcy Japonii oddawali cześć tym duchom i żyli w harmonii z naturą. Mimo postępu cywilizacji, tradycja shintoistyczna jest nadal praktykowana, zwłaszcza w starych japońskich rodach.

 

Jeszcze do połowy XX wieku ślub aranżowany był przez rodziców, dziś zasadniczo to młodzi decydują o wyborze współmałżonka. Często jednak w całą “operację” zaangażowani są swaci lub specjalne biura aranżujące związki.

Kiedy para zdecyduje się na ślub, wybiera sobie inną parę narzeczonych, która wystąpi w roli pośredników między młodymi, będzie ich wspierać, łagodzić ewnetualne spory, które mogłyby zaszkodzić związkowi.

 

Kolejnym zwyczajem jest obdarowanie przyszłej synowej podarunkami zaręczynowymi.

Na spotkaniu zaręczynowym rodzice przyszłego męża ofiarowują tradycyjne podarunki, którymi mogą być: woreczek z gotówką, lniane białe nici symbolizujące wspólne osiągnięcie starości, antałek z sake jako symbol pomyślności i radości, herbata lub ubrania. Prezenty te powinny być zaprezentowane gościom podczas wesela.

 

Stroje narzeczonych są oczywiście kwintesencją danej kultury i tradycji. Japońska panna młoda sprzed lat ubierana była we wspaniały strój złożony z... 12 kolorowych kimon.

Dziś jej odzienie straciło na warstwach (i zapewne wadze;)) i składa się z kilku kimon, których wewnętrzne obowiązkowo są białe, a zewnętrzne może być bogato zdobione.

Głowę narzeczonej przykrywa ozdobny czepiec. Pan młody przywdziewa czarne kimono, na którym widnieje znak rodowy oraz luźne szarawary.

 

W czasie ceremonii ślubnej w obrzędzie shintoistycznym obecne jest tylko grono najbliższych krewnych.

Głównym punktem ceremonii jest rytualne oczyszczenie dokonane w świątyni przez kapłana. Pan Młody czyta przysięgę wierności, nowożeńcy wymieniają się pucharami oraz obrączkami, składają bogom w darze gałązkę świętego drzewa Sakaki i spełniają 9-krotny toast japońską sake.

 

Przyjęcie weselne w Japonii jest niezwykle kosztowne i wystawne. Nowożeńcy często przebierają się zazwyczaj w stroje “zachodnie” - frak i suknię,  ich rodzice często występują w tradycyjnych kimonach.

Mężczyzn uczestniczących w przyjęciu weselnym obowiązuje strój formalny: czarny garnitur, biała koszula i biały krawat, kobiety pojawiają się w wieczorowych sukniach (kolorowych kimonach).

 

Goście usadzeni są przy stołach weselnych według pozycji, rangi i zajmowanych stanowisk zawodowo-społecznych. Uroczystość otwiera swat młodego, witając zebranych przedstawia świeżo upieczone małżeństwo i wznosi pierwszy toast za jego pomyślną przyszłość.

Rozpoczyna się główna część wesela, czyli popis oratorskich umiejętności gości, toastów, wesołych historii.

Przychodzi równiez czas na przekazanie prezentów ślubnych, zapakowanych i przewiązanych specjalnym sznurkiem (mizuhiki), który łączy w sobie dwa kolory: srebrny i złoty, czerwony i złoty, czerwony i biały lub purpurowy i biały. Ich splecenie symbolizuje połączenie dwóch osób w jedność.

 

Gdy spotkanie dobiega końca, młodzi wraz ze swoimi swatami i rodzicami żegnają gości, wręczając im podarunki zwrotne i dziękując za przybycie.

Mieszkańcy Japonii w większości są buddystami, żyjącymi w zgodzie z religią shintoizmu, podążając za jej tradycjami właśnie w dniu ślubu.

Jednak zorientowani na Zachód Japończycy coraz częściej decydują się na śluby pseudo-chrześcijańskie. Ceremonia taka odbywa się w zborze, kościele lub kaplicy przy pałacu ślubów. Towarzyszy im rodzina, przyjaciele, współpracownicy. Panna młoda prowadzona jest przez ojca przed ołtarz, gdzie zostaje symbolicznie przekazana narzeczonemu. Rolę księdza często odgrywa wynajęty w tym celu aktor.

Formuła przysięgi małżeńskiej jest japońskim tłumaczeniem wersji stosowanej na Zachodzie. Jak łatwo się domyslić, zwykle nie towarzyszy temu msza, spowiedź ani wspólna komunia.

Zaraz po uroczystości nowożeńcy udają się do fotografa, by zrobić pamiątkowe zdjęcia, a następnie - na przyjęcie weselne.

Japońska podróż poślubna to najczęściej 3-5 dni spędzone na Hawajach. Wyjazdy takie organizowane są grupowo - jej uczestnikami bywa kilkadziesiąt par nowożeńców...

Wyspy stają się wtedy japońskim rajem młodych par, które krótko, lecz intensywnie przeżywają swoje pierwsze szczęśliwe małżeńskie dni.

 

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Ta witryna używa plików cookie do celów funkcjonalnych oraz statystycznych. Potwierdź zapoznanie się z komunikatem i nie pokazuj go więcej. Potwierdź